مطالب پر معنی

آدما نباس دوست پیدا کنن

آدما نباس دوست پیدا کنن

چون وقتی میرن

وقتی دیگه نمیشه بهشون زنگ بزنی

وقتی نمیتونی درد و دل کنی

یا حتی باهاشون شوخی کنی و بخندی

 همه دوستی خلاصه میشه تو عکسهات و خاطراتت

هی بغض تو گلوت گیر میکنه

خفه ات میکنه

آدما باس همیشه تنها بمونن ...!

وقتــے خسته ام

وقتــے خسته ام

وقتــے کلافه ام

وقتــے دلتنگم

بشقاب هارا نمیشکنم

شیشه هارا نمیشکنم

غرورم را نمیشکنم

دلت را نمیشکنم

در این دلتنگــے ها

زورم به تنها چیزی که میرسد

این بغض لعنتــے است که مــیــشــ ــکنم

خدایـــــــــــــــــــــــــا...

دلت که گرفت، دیگر منت زمین را نکش
راه آسمان باز است، پر بکش
او همیشه آغوشش باز است، نگفته تو را میخواند

گر هیچکس نیست، خدا که هست….

اگر در زندگی در یک ترافیک سنگین گیر کردی?نا امید نشو.

حضرت ادم وقتی داشت از بهشت بیرون میرفت:

خدا گفت:نازنینم آدم ، با تو رازی دارم...

اندکی پیشتر آی....

آدم آرامو نجیب آمد پیش...!!!

زیر چشمی به خدا مینگریست...

محو لبخند غم آلود خدا ، دل انگار گریست...!!

گفت: نازنینم آدم ، قطره ای اشک زچشمان خداوند چکید...

یادمن باش که بس تنهایم...    بغض آدم ترکید...  گونه هایش لرزید...

به خدا گفت: من به اندازه ی گل های بهشت... من به اندازه ی عرش... نه... نه... به اندازه ی تنهاییت ای هستی من دوستت دارم....!!!

آدم کوله اش را برداشت....

خسته و سخت قدم برمیداشت... راهی ظلمت پرشور زمین....

زیر لبهای خدا باز شنید... نازنینم آدم....

نه به اندازه ی تنهایی من.... نه به اندازه ی گلهای بهشت ....که به اندازه یک دانه ی گندم.... تو فقط یادم باش.....

جمله های قشنگ

اگر در زندگی در یک ترافیک سنگین گیر کردی?نا امید نشو.

 توی دنیا مردمی هستند که رانندگی برای آنها یک امتیاز بزرگ است.

اگر یک روز بد در محل کارت داشته باشی:

به مردی فکر کن که سالهاست بیکار است و شغلی ندارد

ممکنه قصه زود گذر بودن تعطیلات آخر هفته را بخوری:

به زنی فکر کن که با تنگدستی وحشتناکی روزی دوازده ساعت

هفت روز هفته را کار میکند تا فقط شکم فرزندانش را سیر کند

وقتی ماشینت خراب میشود و تو مجبوری برای یافتن کمک مایلها پیاده بروی

به معلولی فکر کن که دوست دارد یکبار فرصت راه رفتن داشته باشد

وقتی که روابط تو رو به تیرگی و بدی میگذارد و دچار یاس میشوی:

به انسانی فکر کن که هرگز طعم دوست داشتن و مورد محبت واقع شدن را نچشیده

ممکنه که احساس بیهودگی کنی و فکر کنی که اصلا برای چی زندگی میکنی

و بپرسی هدف من چیه؟

شکر گذار باش. در اینجا کسانی هستند که عمرشان آنقدر کوتاه بوده

که فرصت کافی برای زندگی کردن نداشتند.

وقتی متوجه موهایت که تازه خاکستری شده در آینه میشوی:

به بیماری سرطانی فکر کن که آرزو دارد کاش مویی داشت تا به آن رسیدگی کند.

چهل اصل شادی بخش

1- شادی خودرابه هیچ چیزوهیچکس وابسته نکن تاهمیشه از آن برخوردارباشی .

 2-انتظارنداشته باش همیشه آنچه دراطرافت اتفاق می افتدمطابق میل وخواسته ات باشد.

 3-هنگام عصبانیت هیچ تصمیم نگیر.

4-ازسختی ها ومشکلات زندگی استقبال کن وباغلبه برآنهابه خودپاداش بده .

 5- اجازه نده اتفاقات ناخوشایندروحیه ات راخراب کند.

6-بابحث های بی نتیجه انرژی خودراهدرنده.

7-انتظار نداشته باش بامنفی نگری جسمی سالم داشته باشی .

  8-از هیچکس وهیچ چیزتوقع نداشته باش .

 9- تاباخودمهربان نباشی ،نمی توانی مهربورزی .

 10-قبل ازمطمئن شدن ،درموردچیزی قضاوت نکن.

11-به تفسیروتعبیرکارهای دیگران نپرداز.

12-هرکاری راباعلاقه واشتیاق وتمرکزانجام بده.

 13-زندگی خودراهدفمندکن وبرای رسیدن به اهدافت تلاش کن .

 14-چیزهایی راکه دوست داری به دیگران ببخش .

 15-قلبت راازنفرت خالی کن تاخوشبختی درآن لانه کند.

 16-برای انجام کارهای موردعلاقه ات زیادبه نظرات دیگران اهمیت نده.

 17-درتصمیم خودتاخیرمینداز.

18-هنگام عصبانیت نفس عمیق بکش وتاده بشمار.

19-بادیگران طوری رفتارکن که دوست داری باخودت رفتارشود.

20-به هیچکس امیدنداشته باش جزخدا.

21-برجسم وروح خودمسلط باش .

22-برای اینکه شادباشی بایدشادی آفرین باشی .

 23-درزندگی بجای شناوربودن شناگرباش

24-اندوه روزنیامده را،برروزآمده ات نیفزا.

 25-هرگزسعی نکن به دیگران بقبولانی که حرفت درست است.

 26-قبل ازانجام کارییاگفتن چیزی به ضرورت آن بیاندیش .

 27-بی احترامی دیگران رابابی اعتنایی جواب بده.

 28-به جای بیزاری ازانسانهاازرفتاربدآنهامتنفرباش .

 29-بگذاردیگران ازبه عنوان فردی آرام وخوشرویادکنند.

30-یگانه داروی آرامبخش روح یادخدااست.

 31-خودراازاسارت زنجیرهای بدبینی ،منفی نگری وناامیدی آزادکن.

 32-به خاطراشتباهات گذشته خودراسرزنش نکن .

33-به دیگران کمک کن آنچه راکه می خواهند بدست آورند.

34-درفرهنگ لغات خودشکست راتجربه معناکن .

 35-باشرایط زندگی سازگارباش .

 36-هنگام ازدست دادن ناراحت نشو،وقتی هم چیزی به دست آوردی خوشحال نباش.

 37-درمقابل خواسته هاوگفتاردیگران انعطاف پذیرباش ونخواه که حرف ،حرف خودت باشد.

38-برای کشف حقایق ،زیادتفکرکن ،بخصوص جهان آفرینش .

 39-به قدرتوان تلاش کن ونتیجه رابه خداواگذارکن .

40-هرگزخودت رابادیگران مقایسه نکن ،چراکه توچیزهایی داری که دیگران درحسرت آنهاهستند.

با تو می گویم حرفهایم را...

خدایا........

با تو می گویم حرفهایم را... دلتنگیهای وجودم را... و آشفتگیهای درونم را....

خدایا........

قلب مترسک تنها را دریاب... می دانم همین نزدیکیهای تو! 

و من بی فرجام چنان دورم از تو که گاهی نامت را نمی دانم!

که نشانی ات را از هر که پرسیدم خود آواره دیارت بود!

خدایا.......

از من مپرس که پاسخی ندارم جز شرمندگی... جز درماندگی...

 از خویش هیچ نیاموخته ام مگر ندانستن... مگر نادانی!

خدایا.......

صدایت می کنم! جواب از این بی دل آشفته حال دریغ مکن ور نه گم می شوم

 در سیاهی و دو رنگی روزگار... گم می شوم و راه پیدا نمی کنم در این سکوت بی نام نیمه شب!

خدایا.......

می خواهم در این نسیم سحرگاه تو را باز شناسم از سیاهی! 

دلتنگم ... تنهایم ... دردمندم... و نیازمندم به درگاهت... 

دستم را رها مکن که اگر تو راه به من نشان ندهی چگونه در این ظلمت به خانه باز گردم!

خدایا.......

جهان و هر چه در آن است نشانی تو و آوارگی نشانه من...

 کوه و جنگل و دریا نشان از عظمت تو و اشک و آه و حسرت نشانی من! 

خدایا.......

تو کریمی و بخشنده... تو یگانه ای و بی نیاز ... 

تو رئوفی و بزرگ... تو پشت و پناه و تکیه گاه دردمندانی... و من حقیر و سرگشته و حیران !

خدایا.......

این بنده خاطی و بیچاره را ببخش و از درگهت نا امید مگردان... 

اگر چه در وقت دلتنگی و دردمندی دست نیاز به درگاهت دراز می کنم

 و در هنگام حلاوت و سر خوشی از تو دورم!

خدایا.......

غمگینم و آزرده ... دلگیرم و تنها... بی پشت و پناهم و سر گردان... 

دلشکسته ام و به هر که و هر چیز رو کردم جز زخم عایدم نگشت! 

پس قلب شکسته ام را دریاب و مرا از غم و غصه های دنیوی برهان!

خدایا......

نگاه گرمت را از من مگیر که محتاج گرمای بی رنگ و ریایم... 

و این سرما که بر وجودم رخنه کرده از قلب فرتوتم بزدا که تنها بی نیاز یکتا تویی و بس!

خدایا.......

قطره های اشک پنهانم را فقط تو می بینی و همزاد غم بودن ذهنم را تنها تو می دانی 

و آنچه گذشته ام را با غم و امروزم را با درد می سازد تو می فهمی!

خدایا.......

مرا از هر بنده بی نیاز گردان و بر من رحم کن بر من که نا توانم بر من که محتاج صبوریم

صبری عطا کن و قلبی روشن و بی کینه!

باشد که هیچ جز عشق و محبت درون سینه نداشته باشم!

و.......

دلم عجیب گرفته است

کجاست پنجه شیرینت ای نوازشگر

که تار های دلم را به زخمه ای بنوازد.........؟؟؟

منم پروردگارت

منم پروردگارت

خالقت از ذره ای ناچیز 
صدایم کن مرا، آموزگار قادر خود را 
قلم را، علم را، من هدیه ات کردم 

بخوان ما را 
منم معشوق زیبایت 
منم نزدیک تر از تو به تو 
اینک صدایم کن 
رها کن غیر مارا، سوی ما بازا 
منم پروردگار پاک بی همتا 
منم زیبا، که زیبا بنده ام را دوست می دارم 
تو بگشا گوش دل، پروردگارت با تو می گوید 
تو را در بیکران دنیای تنهایان 
رهایت من نخواهم کرد 
بساط روزی خود را به من بسپار 
رها کن غصه ی یک لقمه نان و آب فردا را 
تو راه بندگی طی کن 
عزیزا، من خدایی خوب می دانم 
تو دعوت کن مرا بر خود 
به اشکی، یا خدایی، میهمانم کن 
که من چشمان اشک آلوده ات را دوست می دارم 
طلب کن خالق خود را 

بجو ما را 
تو خواهی یافت 
که عاشق می شوی بر ما 
و عاشق می شوم بر تو 
که وصل عاشق و معشوق هم 
آهسته می گویم خدایی عالمی دارد 
قسم بر عاشقان پاک با ایمان 
قسم بر اسب های خسته در میدان 
تو را در بهترین اوقات آوردم 
قسم بر عصر روشن 
تکیه کن بر من 
قسم بر روز هنگامی که عالم را بگیرد نور 
قسم بر اختران روشن، اما دور 
رهایت من نخواهم کرد 

بخوان ما را 
که می گوید که تو خواندن نمی دانی؟ 
تو بگشا لب 
تو غیر از ما خدای دیگری داری؟ 
رها کن غیر ما را 
آشتی کن با خدای خود 
تو غیر از ما چه می جویی؟ 
تو با هرکس به جز با ما چه می گویی؟ 
و تو بی من چه داری؟ هیچ! 
بگو با ما چه کم داری عزیزم؟ هیچ! 
هزاران کهکشان و کوه و دریا را 
و خورشید و جهان و نور و هستی را 
برای جلوه ی خود آفریدم من 
ولی وقتی تو را من آفریدم 
بر خودم احسنت می گفتم 
تویی زیباتر از خورشید زیبایم 
تویی والاترین مهمان دنیایم 
که دنیا بی تو، چیزی چون تو را کم داشت 
تو ای محبوب تر مهمان دنیایم 
نمی خوانی چرا ما را؟ 
مگر آیا کسی هم با خدایش قهر می گردد؟ 
هزاران توبه ات را گرچه بشکستی 
ببینم، من تو را از درگهم راندم؟ 
اگر در روزگار سختی ات خواندی مرا 
اما به روز شادیت یک لحظه هم یادم نمی کردی 
به رویت بنده ی من هیچ آوردم؟ 
که می ترساندت از من؟ 
رها کن آن خدای دور 
آن نامهربان معبود 
آن مخلوق خود را 
این منم، پروردگار مهربانت، خالقت 
اینک صدایم کن مرا، با قطره ی اشکی 
به پیش آور دو دست خالی خود را 
با زبان بسته ات کاری ندارم 
لیک غوغای دل بشکسته ات را من شنیدم 
غریب این زمین خاکیم ! 
آیا عزیزم، حاجتی داری؟ 
تو ای از ما 
کنون برگشته ای اما 
کلام آشتی را تو نمی دانی؟ 
ببینم چشم های خیست آیا گفته ای دارند؟ 

بخوان ما را 
بگردان قبله ات را سوی ما 
اینک وضویی کن 
خجالت می کشی از من؟ 
بگو، جز من کس دیگر نمی فهمد 
به نجوایی صدایم کن 
بدان آغوش من باز است 
برای درک آغوشم 
شروع کن 
یک قدم با تو

حال من خوب است!!!!!!!!!

این دیوانگیست